Na zonneschijn komt regen...

Wat kan een mens na een periode van langdurige regenval snakken naar zonneschijn. Maar nu is het juist andersom. Vanochtend vroeg hoorde ik plotseling de eerste vette druppel op ons dakraam vallen. Al spoedig gevolgd door meer dikke druppels en na de eerste donderklap begon het zowaar stevig te regenen. Dat ik niet zo'n goede slaper ben is geen geheim maar nu was ik klaar wakker. Het was nog donker en de slaapkamer lichtte af en toe op bij elke bliksemflits. Als vanzelf begin ik dan altijd te tellen. 1,2,3,4.... Boem. Dat is dichtbij! Op school leerde ik dat geluid zich met 300m per seconde verplaatst.
 

Inmiddels stortregende het en kon ik de slaap niet meer vatten. Ik voelde me verheugd omdat de natuur dit zo hard nodig heeft en er hopelijk een einde is gekomen aan het dagelijks bijwateren van onze bomen. In de boomgaard waar de Stolpjes gelegen zijn staan veel jonge fruitbomen. Maar zelfs de bijna 100 jaar oude perenbomen hebben het zwaar. De peren laten ze vallen omdat ze geen andere keus hebben met deze extreme droogte.

De afgelopen maanden ben ik dus flink in de weer geweest om dit kwetsbare leven van water te voorzien. Het was opvallend hoe moeilijk de grond water opneemt als het lange tijd zo droog is en dus koos ik voor speciale waterzakken die je aan de boom kan hangen en die zeer geleideijk de inhoud van 75 liter de bodem laat invloeien. Dagelijks 15 zakken vullen. En zodra de laatste gevuld was stond de eerste alweer nagenoeg leeg. Zelfs de bijen uit de kasten in onze boomgaard doken dan de waterzakken in om verkoelend water te vinden.
 

Bij mijn ochtendwandeling hing er een zwoele dampende dauw over de natuur. De natuur veert op en slaakt een diepe ontspannende zucht....